Günün sözü, sözün özü.. Neden ki ayrı dünyaların insanlarıyız gel sarılalım iki cihan bir araya gelmiş desinler ( :
∙
Aşık Veysel’e sormuşlar.
– Üstad dünyadan ne anladın?
– Say ki, bir pazar yeri dolaştım, üç metre bez aldım gidiyorum.
– Üstad dünyadan ne anladın?
– Say ki, bir pazar yeri dolaştım, üç metre bez aldım gidiyorum.
∙
Kızılderili şef, kabilesini bebeklerine kadar katleden İspanyol liderin yanındaki din adamına şöyle der:
“Senin tanrın ,topraklarımı istila ederek, bana ve kabileme yaptığınız bu büyük zulmü görüp onaylıyorsa, bilmelisin ki; o inandığın şey asla bir Tanrı değildir.”
“Senin tanrın ,topraklarımı istila ederek, bana ve kabileme yaptığınız bu büyük zulmü görüp onaylıyorsa, bilmelisin ki; o inandığın şey asla bir Tanrı değildir.”
∙
6 months ago in 
Sanat ·
Sanat ·
Art Nouveau stilinde tasarlanan bu otobüs durağına Fransa, Belçika veya Çek Cumhuriyeti gibi Art Nouveau’nun popüler olduğu ülkelerde rastlayabilirsiniz. Özellikle Paris gibi şehirlerde, Hector Guimard’ın tasarımlarını anımsatan eğri demir işi ve cam vitray dekorasyonları bu tarzın belirgin özellikleridir.
Alıntı ✍️ Hatice Ömür
Alıntı ✍️ Hatice Ömür
∙
6 months ago in Sanat ·
Sanat ·
Öğretmen ders anlatırken, George MacManus adlı öğrenci arkadaşının resmini yapmaktadır. Ne var ki resim sevgisi lise öğrencisine pahalıya patlar. Kâğıdı hışımla önünden alan öğretmen, onu bir zarfa koyar ve altına da şu notu yazdığı resmi ailesine götürmesini ister: ”Oğlunuz ders dinlemek yerine bütün gün bu resmi yaptı.”
George, akşam babasının eve gelmesini beklerken korku içindedir. Oğlunun ürkek bakışları altında zarfı açan baba hiçbir şey söylemez. Ertesi sabah baba oğul birlikte çıkarlar evden. Okula gittiklerini sanıyorsanız, aldanırsınız! Babası, George MacManus’u The Republican gazetesine götürür ve editöre çizdiği resmi gösterir. Genç adam, bir hafta sonra çizer olarak işe başlar.
O gece, babası George MacManus’a sıradan bir babanın tepkisini gösterse , ” Ben adam olasın diye çalışırken, sen derste dalga geçiyorsun” diye çıkışsa yani öğretmenin suyuna gitse, ülkemizde Güngörmüşler adıyla yayınlanan, Amerika yüksek sosyetesinde geçen ünlü çizgi roman Bringing Up Father doğmamış olacaktı.
Kaynak: Sunay Akın – Hayal Kahramanları
George, akşam babasının eve gelmesini beklerken korku içindedir. Oğlunun ürkek bakışları altında zarfı açan baba hiçbir şey söylemez. Ertesi sabah baba oğul birlikte çıkarlar evden. Okula gittiklerini sanıyorsanız, aldanırsınız! Babası, George MacManus’u The Republican gazetesine götürür ve editöre çizdiği resmi gösterir. Genç adam, bir hafta sonra çizer olarak işe başlar.
O gece, babası George MacManus’a sıradan bir babanın tepkisini gösterse , ” Ben adam olasın diye çalışırken, sen derste dalga geçiyorsun” diye çıkışsa yani öğretmenin suyuna gitse, ülkemizde Güngörmüşler adıyla yayınlanan, Amerika yüksek sosyetesinde geçen ünlü çizgi roman Bringing Up Father doğmamış olacaktı.
Kaynak: Sunay Akın – Hayal Kahramanları
∙
6 months ago in 
Yemek ·
Yemek ·
Merhaba. Ben https://apsnytoken.com ekibinden Apspha (: Merak edenler için adımın anlamı; Aps’ın pha (kızı) 🙂 Çok büyük bir topluluğunun parçasıyız.
Her kesimden topluluk üyelerimizin sayfamızdan keyif almasını sağlamak ve APSNY Token kripto para projemizi daha geniş kitlelere tanıtmak için klasik kripto para projelerinin basma kalıp etkinliklerinin dışına çıkacağız.
Apsny kripto para projemizde hedef kitlemiz sadece kripto para yatırımcıları değil, Yemek yarışması ve daha pek çok farklı etkinlikler ile toplumun her kesimini kripto paralar ve APSNY ile tanıştırmayı hedefliyoruz.
Apsny yemek yarışmasına katılım için detayları yakında paylaşacağız. Bizi takipte kalın 🧑🍳
Her kesimden topluluk üyelerimizin sayfamızdan keyif almasını sağlamak ve APSNY Token kripto para projemizi daha geniş kitlelere tanıtmak için klasik kripto para projelerinin basma kalıp etkinliklerinin dışına çıkacağız.
Apsny kripto para projemizde hedef kitlemiz sadece kripto para yatırımcıları değil, Yemek yarışması ve daha pek çok farklı etkinlikler ile toplumun her kesimini kripto paralar ve APSNY ile tanıştırmayı hedefliyoruz.
Apsny yemek yarışmasına katılım için detayları yakında paylaşacağız. Bizi takipte kalın 🧑🍳
∙
6 months ago in Sanat ·
Sanat ·
Bir Garip Kişi… Suadiye’deki plaj gazinosu yeni açılmış, mevsiminin plajı, gazinosunun en civcivli günlerinden biri. Şort modası, çeşitli deniz kıyafetleri kıyılara yeni yeni dökülmeye başlamış.
Gazinoda, öğle yemeğini de her masa bir telden çalıyor.
O zamanlar pek alışık olmadığımız, deniz kıyafetlerinin en tuhaflarını ecnebiler teşhir etmekte…
Derken bunların hiç birisine benzemeyen bir müşteri peyda oluyor.
Başında ensesine yığılmış kocaman kenarlı bir Vagner beresi üstünden acayip bir pardösü! Parlak lacivert bir kumaştan. Yakası yok. Yaka yerine tam gırtlak hizasından, topuklara kadar asker adımlarıyla inen bir sıra parlak düğme. Ayaklarında görülmedik sandallar. Ha ağzında da kocaman bir puro sigarası.
Müşteri evvela Almanca bir şeyler söylüyor, garsonun Almanca bilmediğini görünce Fransızca müthiş bir yemek listesi döktürüyor.
Havyarından tutun da balıkla etle içilecek şarabın çeşidine kadar. Yemekten evvel biraz çerezle birkaç kadeh viski münasip görülüyor. Sonra müthiş bir yemek faslıdır başlıyor.
Öteki müşteriler çoktan yemeğini bitirmiş, ötede beride kestirmeye başlamışlar. Ama bizimki hala peynirle üstünde bazı fikirler atıyor ortaya.
İkindi güneşiyle birlikte kahve ve hesap listesi gelmiş dikilmiş. Müthiş bir yekûn. Krallara prenslere yaraşan bir rakam.
Garson korka korka listeyi masanın görünür bir tarafına koymaya çalışırken müşteri elinin tersiyle listeyi itmiş garsonu da sinek kovar gibi kovmuş.
Garsonu bir telaştır almış. Tekrar listeyi yerine yerleştirince müşteri kızmış, listeyi aldığı gibi parça parça edip garsonun yüzüne fırlatmış. Neye uğradığını şaşıran garson hesap listesinin parçalarını toplamaya çalışırken, müşteri bir gülmedir tutturmuş.
Sonra etrafını saran garsonlara;
‘‘Beş param yok!’’ demiş çıkmış işin içinden.
Durumu gazinonun müdürü incelemiş, beğenmemiş, kalkmış müşteriyi sigaya çekmeye başlamış:
‘‘Ne demek istiyorsunuz?’’
‘‘Hiç! Param yok diyorum.’’
‘‘Peki paran yoksa ne diye gazinoya geliyorsun?’’
‘‘İki gündür açtım da ondan.’’
‘‘Peki parası olmayan adam viski ile havyar mı ısmarlar? Peynir ekmek nene yetmezdi?’’
‘‘Öteden beri bayılırım, havyara da viskiye de, hem ölmüş eşek kurttan korkmaz ki!. Hah.. Hah!.’’
‘Ya, öyle mi? Soyun şu münasebetsizi. Nesi var nesi yok sırtından alın da aklı başına gelsin.’’
Garsonlar yağlı müşterinin üzerine atılıyorlar.
O hiç telaş etmeden, bir iskemlenin üstüne çıkıyor, bir Cirano edasıyla etrafını sarsan meraklıları selamlıyor. İçtiği viski, siyahlı beyazlı şaraplar boşa gitmemiş olacak.
Mükemmel bir aktör gibi rol kesiyor.
‘Para istediniz, yok, dedim. Elbise, çamaşır isteseydiniz, daha çabuk anlaşırdık.”
Patron “nesi var, nesi yok alın diyor.’’
Sonra bir kahkaha, arkasından,
Kışlanın önünde redif sesi var,
Bakın çantasında acep nesi var,
Bir çift kundurayla bir de fesi var
diyerek, evvela beresini garsonlara atıyor, sonra acayip sandallarını teslim ederken,
‘Varımız bir bu pardösüden ibaret’’ diyor,
‘‘yoğumuza gelince…’’
Meraklılar hep bir ağızdan,
‘‘Aaaaaaa!..’’ diye bağrışarak kaçışmaya başlıyorlar. Müşteri, yoğumuza gelince diyerek iliklenmiş düğmeleri çözerken, pardösünün altında en masum çamaşırlardan hiçbirisinin bulunmadığını gören patron,
‘‘Tuh! Allah kahretsin,’’ diyor.
Derken meraklılar arasından yürek parçalayıcı bir çocuk sesi yükseliyor:
‘
‘Anne, anneciğim, koş imdada, bizim hocamızı soyuyorlar. Ne ayıp şey Anneciğim ne olursun kurtar onu. O bizim mektepte hocamızdı.’’
Patronun karısı duruma el koyuyor. Cılız bir vücudun yarısını ortaya çıkaran parlak düğmelerin çözülmesine son veriliyor.
Komedi havası drama dönüyor.
Ağlayan çocuk annesini zorla sahneye getiriyor.
Hesabını ödemediği için işkenceye tutulan müşterinin Ressam Fikret Mualla olduğunu, birkaç sene evvel Galatasaray’da resim hocalığı yaptığını ispat ediyor.
Patronun karısı da resim yaparmış. Bir ara akademiye yazılmış. O da Fikret’i hatırlıyor.
Beresini, sandallarını garsonlar elleriyle giydiriyorlar.
Ve bir rivayete göre Fikret Mualla, kırk gün kırk gece Plaj Gazinosunda ağırlanıyor.
Kendi rivayetine göre sandalda, bana bu sahneyi anlatan gazino sahiplerine göre de emrine verilen kulübede mükemmel bir yaz geçiriyor…
Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun Bilgi Yayınevi’nce yayımlanan Delifişek kitabının 1975’teki ilk basımından meslektaşı, Fikret Mualla’yı anlatan “Bir Garip Kişi” yazısından bir bölüm (s. 68-70)
Alıntı ✍️ Martìn Gaite
Gazinoda, öğle yemeğini de her masa bir telden çalıyor.
O zamanlar pek alışık olmadığımız, deniz kıyafetlerinin en tuhaflarını ecnebiler teşhir etmekte…
Derken bunların hiç birisine benzemeyen bir müşteri peyda oluyor.
Başında ensesine yığılmış kocaman kenarlı bir Vagner beresi üstünden acayip bir pardösü! Parlak lacivert bir kumaştan. Yakası yok. Yaka yerine tam gırtlak hizasından, topuklara kadar asker adımlarıyla inen bir sıra parlak düğme. Ayaklarında görülmedik sandallar. Ha ağzında da kocaman bir puro sigarası.
Müşteri evvela Almanca bir şeyler söylüyor, garsonun Almanca bilmediğini görünce Fransızca müthiş bir yemek listesi döktürüyor.
Havyarından tutun da balıkla etle içilecek şarabın çeşidine kadar. Yemekten evvel biraz çerezle birkaç kadeh viski münasip görülüyor. Sonra müthiş bir yemek faslıdır başlıyor.
Öteki müşteriler çoktan yemeğini bitirmiş, ötede beride kestirmeye başlamışlar. Ama bizimki hala peynirle üstünde bazı fikirler atıyor ortaya.
İkindi güneşiyle birlikte kahve ve hesap listesi gelmiş dikilmiş. Müthiş bir yekûn. Krallara prenslere yaraşan bir rakam.
Garson korka korka listeyi masanın görünür bir tarafına koymaya çalışırken müşteri elinin tersiyle listeyi itmiş garsonu da sinek kovar gibi kovmuş.
Garsonu bir telaştır almış. Tekrar listeyi yerine yerleştirince müşteri kızmış, listeyi aldığı gibi parça parça edip garsonun yüzüne fırlatmış. Neye uğradığını şaşıran garson hesap listesinin parçalarını toplamaya çalışırken, müşteri bir gülmedir tutturmuş.
Sonra etrafını saran garsonlara;
‘‘Beş param yok!’’ demiş çıkmış işin içinden.
Durumu gazinonun müdürü incelemiş, beğenmemiş, kalkmış müşteriyi sigaya çekmeye başlamış:
‘‘Ne demek istiyorsunuz?’’
‘‘Hiç! Param yok diyorum.’’
‘‘Peki paran yoksa ne diye gazinoya geliyorsun?’’
‘‘İki gündür açtım da ondan.’’
‘‘Peki parası olmayan adam viski ile havyar mı ısmarlar? Peynir ekmek nene yetmezdi?’’
‘‘Öteden beri bayılırım, havyara da viskiye de, hem ölmüş eşek kurttan korkmaz ki!. Hah.. Hah!.’’
‘Ya, öyle mi? Soyun şu münasebetsizi. Nesi var nesi yok sırtından alın da aklı başına gelsin.’’
Garsonlar yağlı müşterinin üzerine atılıyorlar.
O hiç telaş etmeden, bir iskemlenin üstüne çıkıyor, bir Cirano edasıyla etrafını sarsan meraklıları selamlıyor. İçtiği viski, siyahlı beyazlı şaraplar boşa gitmemiş olacak.
Mükemmel bir aktör gibi rol kesiyor.
‘Para istediniz, yok, dedim. Elbise, çamaşır isteseydiniz, daha çabuk anlaşırdık.”
Patron “nesi var, nesi yok alın diyor.’’
Sonra bir kahkaha, arkasından,
Kışlanın önünde redif sesi var,
Bakın çantasında acep nesi var,
Bir çift kundurayla bir de fesi var
diyerek, evvela beresini garsonlara atıyor, sonra acayip sandallarını teslim ederken,
‘Varımız bir bu pardösüden ibaret’’ diyor,
‘‘yoğumuza gelince…’’
Meraklılar hep bir ağızdan,
‘‘Aaaaaaa!..’’ diye bağrışarak kaçışmaya başlıyorlar. Müşteri, yoğumuza gelince diyerek iliklenmiş düğmeleri çözerken, pardösünün altında en masum çamaşırlardan hiçbirisinin bulunmadığını gören patron,
‘‘Tuh! Allah kahretsin,’’ diyor.
Derken meraklılar arasından yürek parçalayıcı bir çocuk sesi yükseliyor:
‘
‘Anne, anneciğim, koş imdada, bizim hocamızı soyuyorlar. Ne ayıp şey Anneciğim ne olursun kurtar onu. O bizim mektepte hocamızdı.’’
Patronun karısı duruma el koyuyor. Cılız bir vücudun yarısını ortaya çıkaran parlak düğmelerin çözülmesine son veriliyor.
Komedi havası drama dönüyor.
Ağlayan çocuk annesini zorla sahneye getiriyor.
Hesabını ödemediği için işkenceye tutulan müşterinin Ressam Fikret Mualla olduğunu, birkaç sene evvel Galatasaray’da resim hocalığı yaptığını ispat ediyor.
Patronun karısı da resim yaparmış. Bir ara akademiye yazılmış. O da Fikret’i hatırlıyor.
Beresini, sandallarını garsonlar elleriyle giydiriyorlar.
Ve bir rivayete göre Fikret Mualla, kırk gün kırk gece Plaj Gazinosunda ağırlanıyor.
Kendi rivayetine göre sandalda, bana bu sahneyi anlatan gazino sahiplerine göre de emrine verilen kulübede mükemmel bir yaz geçiriyor…
Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun Bilgi Yayınevi’nce yayımlanan Delifişek kitabının 1975’teki ilk basımından meslektaşı, Fikret Mualla’yı anlatan “Bir Garip Kişi” yazısından bir bölüm (s. 68-70)
Alıntı ✍️ Martìn Gaite
∙
Günün sözü sözün özü “Karşınızdaki insan sizi hayatında nereye koyuyorsa, siz de onu tam oraya koyun. Ne eksik, ne fazla”
Can Yücel
Can Yücel
∙
